Η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι μια διαδικασία κατά την οποία μια γυναίκα παράγει πολλά ωάρια και όχι ένα όπως γίνεται φυσιολογικά κάθε μήνα. Αυτά τα ωάρια τα αναρροφούμε από τις ωοθήκες και τα γονιμοποιούμε με τα σπερματοζωάρια του συντρόφου της. Τα έμβρυα που δημιουργούνται τα μεταφέρουμε στην μήτρα της γυναίκας, την οποία έχουμε προετοιμάσει κατάλληλα.

Η εξωσωματική γονιμοποίηση έχει γίνει συχνή τις τελευταίες δύο δεκαετίες και έχει απλοποιηθεί πολύ όσον αφορά τη διάρκειά της και τα φάρμακα που χορηγούνται. Η ασθενής χρησιμοποιεί λεπτές ενέσεις για περίπου εφτά ημέρες προκειμένου να ευαισθητοποιήσει τις ωοθήκες της στην παραγωγή πολλών ωαρίων. Τα φάρμακα της εξωσωματικής δεν προκαλούν καρκίνο, ούτε είναι επικίνδυνα για την γυναίκα εφόσον χορηγούνται στις κατάλληλες δόσεις. Στη σύγχρονη εφαρμογή της εξωσωματικής οι δόσεις είναι μειωμένες και χρησιμοποιούμε μοντέρνα πρωτόκολλα με στόχο όχι την μεγαλύτερη δυνατή συλλογή ωαρίων αλλά μια μέτρια συγκομιδή, η οποία όμως θα μας δώσει πολύ καλά έμβρυα, τα οποία μεταφέρουμε σε ένα σωστά διεγερμένο ενδομήτριο.

Η μικρογονιμοποίηση (ICSI) είναι μια διαδικασία ρουτίνας όπου ενχύουμε το σπερματοζωάριο στο ωάριο. Επίσης στην IMSI με μικροσκόπιο πολωμένου φωτός επιλέγουμε με μεγάλη μεγέθυνση τα καλύτερα σπερματοζωάρια αναλύοντας το κυτταρόπλασμά τους. Τα τελευταία χρόνια επιλέγουμε τα έμβρυα με το Time Lapse, δηλαδή την ωριαία φωτογράφηση των εμβρύων καθώς αυτά καλλιεργούνται μέσα στο εργαστήριο, χωρίς να τα διαταράσσουμε και να τα εκθέτουμε στους παράγοντες της ατμόσφαιρας. Η επιλογή των καλύτερων εμβρύων γίνεται δηλαδή όχι μόνο με βάση το πώς δείχνουν αυτά στη 2η ή την 5η ημέρα της ζωής τους, αλλά και με το πως διαιρείται το κάθε κύτταρο τους στο διάστημα αυτό.

Η μοντέρνα εφαρμογή της εξωσωματικής για γυναίκες μεγάλης αναπαραγωγικής ηλικίας ή για γυναίκες που δεν παράγουν πολλά ωάρια, ορίζει ως θεραπεία εκλογής τον τροποποιημένο φυσικό κύκλο, όπου χορηγούμε μικρές ποσότητες γοναδοτροπινών, λίγες ημέρες κάθε μήνα και συλλέγουμε κάθε φορά ένα ή δύο έμβρυα. Τα καταψύχουμε και τα μεταφέρουμε όλα μαζί σε μία εμβρυομεταφορά. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μικρότερο οικονομικό, αλλά και ψυχικό κόστος για το ζευγάρι, γιατί δεν έχουμε συνεχόμενες αποτυχημένες εξωσωματικές.

Μιλώντας για συνεχόμενες επαναλαμβανόμενες αποτυχίες στην εξωσωματική σε ζευγάρια μικρότερης ηλικίας, μπορούμε να κάνουμε βιοψία των εμβρύων (PGS & PGD) όταν αυτά βρίσκονται στο εργαστήριο προκειμένου να δούμε αν έχουν χρωμοσωμικές και γονιδιακές ανωμαλίες πριν από τη μεταφορά τους στη μήτρα.

Τέλος στην περίπτωση όπου το ζευγάρι δεν μπορεί να αποκτήσει παιδιά με τους τρόπους εξωσωματικής μονιμοποίησης που αναφέρθηκαν, υπάρχει η λύση της δωρεάς ωαρίων, που είναι εύκολη, νόμιμη και αποτελεσματική και δίνει απεριόριστη χαρά στα ζευγάρια που αποκτούν επιτέλους το πολυπόθητο παιδί τους. Δεν θα πρέπει τα ζευγάρια να διστάζουν να εφαρμόσουν τη λύση αυτή όταν είναι αποδεδειγμένο ότι δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν με άλλο τρόπο γιατί έχουν εξαιρετικά αποτελέσματα και γίνονται γονείς μετά από χρόνια άκαρπων προσπαθειών.