Τι είναι η εξωμήτρια κύηση;
Εξωμήτρια κύηση ονομάζεται μια αρκετά σπάνια κατάσταση – λιγότερο από το 2% των εγκυμοσυνών – κατά την οποία η εμφύτευση του εμβρύου γίνεται έξω από το ενδομήτριο της μήτρας. Αυτό σημαίνει ότι η κύηση μπορεί να συμβαίνει στις ωοθήκες, στην σάλπιγγα, ή και σε διάφορα σημεία της κοιλιάς. Ωστόσο, στις περισσότερες περιπτώσεις, η εξωμήτρια κύηση εντοπίζεται στις σάλπιγγες – σαλπιγγική κύηση.

Η εξωμήτρια ή έκτοπη κύηση, όπως είναι επίσης γνωστή, μπορεί να αποβεί εξαιρετικά επικίνδυνη, για αυτό η επιλογή του κατάλληλου γυναικολόγου για την αντιμετώπιση της είναι καίριας σημασίας.

Παράγοντες κινδύνου
Ανάμεσα στους πιο συχνούς παράγοντες κινδύνου που οδηγούν σε εξωμήτρια κύηση είναι:
Οι παθολογικές σάλπιγγες
Οι προηγούμενες χειρουργικές επεμβάσεις στις σάλπιγγες
Η φλεγμονή στην πύελο
Η χρήση σπιράλ για αντισύλληψη
Η προηγούμενη εξωμήτρια κύηση
Η Εξωσωματική Γονιμοποίηση

Πώς ελέγχεται η εξωμήτρια κύηση;
Ο Γυναικολόγος Αναπαραγωγής Χάρης Χηνιάδης τονίζει πως πρέπει πάντα να αποκλείουμε την εξωμήτρια κύηση υπερηχογραφικά στην αρχή της εγκυμοσύνης. Ο ιατρός εκτός από την μήτρα, καλείται να ελέγξει τις ωοθήκες και αν είναι δυνατόν και τις σάλπιγγες.

Εκτός από το υπερηχογράφημα είναι δυνατόν να ελέγξουμε την πιθανότητα εξωμήτριας κύησης πιο νωρίς στην εγκυμοσύνη με βάση την αύξηση της χοριακής γοναδοτροπίνης στο αίμα. Παρόλα αυτά δεν κάνουμε συχνά χοριακή γοναδοτροπίνη. Κι αυτό διότι, όταν πραγματοποιούμε το πρώτο υπερηχογράφημα της εγκυμοσύνης, ο σάκος της κύησης είναι ήδη στη μήτρα και είναι ιδιαίτερα εμφανής.

Η πιθανότητα ετερότοπης κύησης
Σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις υπάρχει η πιθανότητα της λεγόμενης ετερότοπης κύησης. Αυτή αναφέρεται στην περίπτωση όπου έχουμε δύο εγκυμοσύνες: η μια βρίσκεται μέσα στη μήτρα και η δεύτερη εκτός της μήτρας, δηλαδή εξωμήτρια κύηση. Η πιθανότητα μια γυναίκα να έχει ετερότοπη κύηση είναι περίπου 1:15.000.

Τι συμβαίνει εάν διαγνωσθεί εξωμήτρια κύηση;
Από τη στιγμή που διαγνωστεί η εξωμήτρια κύηση υπάρχει η πιθανότητα να υποστρέψει από μόνη της και να υποχωρήσει η χοριακή γοναδοτροπίνη, χωρίς να χρειαστεί περαιτέρω παρέμβαση.

Υπάρχει, επίσης, η πιθανότητα να αντιληφθούμε αργότερα στην εγκυμοσύνη ότι υπάρχει εξωμήτρια κύηση και να χρειαστεί να κάνουμε φαρμακευτική ή χειρουργική αντιμετώπιση.

Συντηρητική προσέγγιση
Η φαρμακευτική αντιμετώπιση γίνεται μόνο στην περίπτωση που δεν έχουμε αιμορραγία ή προχωρημένη κύηση με καρδιακή λειτουργία. Γίνεται με τη χορήγηση κυτταροστατικών φαρμάκων που χρησιμοποιούμε έχοντας ως αποτέλεσμα την καταστροφή του ιστού της εγκυμοσύνης.

Χειρουργική προσέγγιση
Η χειρουργική αντιμετώπιση κατά τεκμήριο γίνεται λαπαροσκοπικά και αφορά στην εύρεση της εξωμήτριας κύηση και την αφαίρεσή της. Σε περίπτωση που η εξωμήτρια κύηση εντοπίζεται στη σάλπιγγα, τότε γίνεται αφαίρεση της σάλπιγγας.

Είναι προτιμότερο να αφαιρούμε την σάλπιγγα σε περίπτωση εξωμήτριας κύησης που βρίσκεται εκεί, παρά να κάνουμε τη λεγόμενη σαλπιγγοτομή. Στη σαλπιγγοτομή αφαιρούμε μόνο το σάκο της κύησης, αφήνοντας την σάλπιγγα στη θέση της. Έτσι, αυξάνουμε πάρα πολύ τις πιθανότητες να έχουμε πάλι εξωμήτρια κύηση στο ίδιο σημείο.